The end of competitive advantage.

Rita Gunther McGrath is professor aan de Columbia University Business School en een bekende Amerikaanse wetenschapper op gebied van strategie.

Dit boek met zijn 132 bladzijden is niet een echte dikke pil zoals dat bij de anderen boeken is. Het is niet het klassieke strategie boek met een uitgewerkte manier van handelen en dan tot een advies komen. Het is een toelichting op de nieuwe manieren van naar strategie maken kijken. Met een set aan onderzoek dat deze nieuwe richtingen en denkwijzen ondersteund.

Met dus een aantal interessante inzichten. Hieronder een paar die me opvielen.

Strategie is een set van golven.

Ian MacMillan was de eerste die sprak over strategie als een set van golven. Het is het werk van de strateeg om de strategische kansen vast te nemen en steeds nieuwe golven te creëren. Hij en Rich D’Avenci verzonnen de term hypercompetion voor markten waar een voordeel heel snel verdwijnt door de snel acterende concurrentie.

QUOTE: Opportunity recognition is een skill die kan worden ontwikkeld en verbeterd op een systematische manier.

RR: hier kan ik me in vinden, past bij de gedachte dat je bezig bent met patroon herkenning. En als Roger Martin schrijft, het herkennen van zaken die niet in het patroon passen, de afwijkingen, en daarvan onderzoeken of dit mogelijk een nieuw product of dienst kan worden.

QUOTE: De aanname dat stabiliteit bestaat, creëert verkeerde reflexen.

RR: als je denkt dat je moet toewerken naar een vaste manier van werken, of een afgeschermde markt voor jouw product/markt combinatie ben je verkeerd bezig. Je zet de firma dan steeds in een ‘parkeer stand’ terwijl je steeds moet veranderen, in golven met evoluties niet revoluties.

De auteurs schrijft hier wat verder over dat er bedrijven zijn die een stabiele interne organisatie kunnen koppelen aan een zeer wendbare externe uitvoering. En dan met name schrijft ze in het hanteren en veranderen van de business modellen.

Stabiele interne organisatie en wendbare, onstabiele externe verschijningsvorm/activiteiten.

De illustratie ‘how to compete; the wave of transient advantage’, geeft goed weer hoe de auteur denkt over de golven van strategie.

QUOTE: Continue opschalen en trainen van de medewerkers, is een onderscheidend vermogen van een organisatie en geeft een strategisch voordeel.

RR: Slimme bedrijven namelijk begrijpen dat door dat te doen ze minder mensen hoeven te ontslaan, met alle kosten van dien. Want de mensen worden aangepast aan wat nodig is in de nieuwe uitdaging die men in de strategische toekomst ziet ligggen.

> mooie In-Class assignement.

QUOTE: Stabiele organisaties hebben CEO’s die uit de interne organisatie komen.

RR: dit zou een bevinding zijn uit een studie. Kan me er wel wat bij voorstellen. Als je denkt dat de cultuur van een firma het meest onderscheidende is ten opzichte van de concurrentie, dan is een CEO die uit die cultuur komt, het snelste betrouwbaar aan de top.

QUOTE: We ontslaan nooit mensen – Sanjay Purohit, head of strategy Infosys.

QUOTE: From labor arbitrage to intellectual arbitrage. – Francisco D’Souza, CEO van Cognizant.

Disengagement, het belang van weten te stoppen met iets.

RR: het afscheid nemen van producten en diensten die je in de markt hebt staan ziet deze professor als een van de belangrijkste dingen die veel bedrijven niet doen. En daarmee een steeds grotere ballast aan hun organisatie hebben hangen. Deze dingen houden de vooruitgang gevangen zo zou je kunnen zeggen.

> mooie In-Class assignement.

QUOTE: Een overduidelijke conclusie is dat de resouces allocation process is key.

RR: hier zal ik de komende strategie workshops dan ook meer aandacht aan geven. In mijn model de onderbalk die de resultaat gebieden en resultaten gaat leveren, via activiteiten. En die activiteiten moeten gedaan worden door mensen. En als je die wil verbeteren, omdat je dit jouw competitive advantage geeft, dan is het toewijzen van de juisten mensen aan de juiste activiteiten inderdaad de kern van het spelletje.

Wat transient advantage kan betekenen voor een persoon

Hier gaat de auteur in op hoe je jezelf zou kunnen ontwikkelen op een dusdanige manier dat je kan omgaan met de veranderingen die constant zijn.

RR: hier heb ik een aantal modellen voor die ik met mensen doorspreek en die een manier van denken aanbrengen. Die manier van denken dan minimaal twee keer per jaar toepassen en daarna als leidraad bij je handelen en besluiten elke dag nemen, maakt dat je een ‘zwarte band karate joepi’ gaat worden.

Zwarte band karate joepi

De naam die ik sinds de eerste dagen als leidinggevende, toe ik begin twintig was, gebruikte om uit te leggen wat ik met mijn medewerkers ging doen. Ik ging ze tot zeer wendbare mensen maken, die zei ik dan, mijn werk makkelijk gingen maken, want aansturing hadden ze zo goed als niet meer nodig.

Afsluitend

Het boek heeft veel meer inzichten dat ik hierboven beschrijf. Als je wat tijd hebt, kan ik dit boek erg aanraden, het gaat je helpen naast de standaard manier van strategie uitvoeren met externe analyse, interne analyse etc, een hogere kwaliteit van die stappen te behalen.

Rudolph Regter

Lente 2022

PS. Ian MacMillan schreeft met Rita Gunther McGrath het boek ‘The Entrepreneurial Mindset’ in 2000. Kern van het boek is dat als je afscheid wil nemen van de oude manier van werken, je veel tegenwind krijgt door het gebruik van standaard modellen en denkwijzen. Dat je daarvoor 380 bladzijden nodig hebt om dat uit te leggen is me lichtjes een raadsel, maar ik heb het boek ook (nog) niet gelezen…